Make China Great Again

In a Western restaurant, an American raises his glass among his Chinese companions at the table next to me. The elderly man suddenly stands, straightens his back, and begins a toast: “To Trump’s election as president, because he will make America great again.” I watch as his Chinese companions shift uncomfortably in their seats, raising their glasses halfway but averting their gazes and remaining silent. Clearly, they don’t agree with him, but they’re also reluctant to let their foreign guest lose face at the table.

The Chinese government, too, seems to be shifting uneasily in its chair at the prospect of a second Trump administration. Another round of the trade war between China and the U.S. seems inevitable. Trump has already announced tariffs of up to 60% on countries with significant trade surpluses with the U.S. – read: China. Yet, a Democratic administration wouldn’t necessarily have charted a drastically different course. Biden not only maintained the tariffs initiated under the first Trump administration but even expanded them. What makes China most uneasy is the unpredictability. Sino-American relations could deteriorate significantly, risking direct military confrontation, but they could just as easily improve.

Much will depend on which version of Trump appears in the White House. Is it Trump the transactional dealmaker, who sees tariffs as bargaining chips to extract concessions on issues like the massive $524 billion trade deficit? Or is it Trump the uncompromising China hawk, prioritizing the rollback of decades of trade liberalization and countering China’s economic and military rise? The current composition of his administration leaves both options open. On one side are American business lobbyists with deep economic interests in China, like Elon Musk and his gigafactory in Shanghai. On the other are China hawks seeking a harder confrontation with Beijing – effectively a new Cold War.

China’s response remains uncertain. Optimists argue that China is better prepared than five years ago. The country has actively pursued trade relations with the global south; over 50% of Chinese exports now go to these regions. A monetary “bazooka” is ready to boost domestic consumption and increase its share of GDP relative to exports. Additionally, a less cohesive transatlantic alliance – should relations between the U.S. and Europe worsen – could offer China opportunities to secure better deals with Europe. Protectionist measures might isolate the U.S., giving China freer rein in the region. Without America’s participation in transcontinental trade agreements, Beijing could expand its economic influence in Asia. In short, “Trump will make China great again.”

However, Chinese leaders, grappling with a sluggish economy, are keen to avoid further conflict or disruptions to their export engine. Exports to the U.S. account for 2.7% of China’s GDP, and losing access to this wealthy consumer market cannot be fully offset by developing countries. The loophole of redirecting Chinese supply chains to Vietnam, Malaysia, or even Mexico could be closed. Further restrictions on chip exports could stifle China’s technological progress.

For Chinese policymakers, the glass is both half-full and half-empty, but for now, it remains barely touched – much like the glasses of the dinner companions next to me after the failed toast.

Make China Great Again ( Original Published Dutch column)

 In het westers restaurant heft een Amerikaan het glas temidden van zijn Chinese gezelschap de tafel naast mij. De man op leeftijd staat plots recht, recht zijn rug en begint een toast: “op de verkiezing van Trump tot president, want hij zal Amerika terug great maken.” Ik zie zijn Chinese gezelschap ongemakkelijk schuifelen in hun stoel, het glas half omhoog heffend, maar tegelijk met de blik naar beneden en muisstil. Ze zijn het duidelijk niet eens met hem maar willen tegelijkertijd niet dat hun buitenlandse gast gezichtsverlies lijdt aan tafel.

Ook de Chinese regering schuift wat ongemakkelijk in haar stoel met een tweede Trump-administratie in het vooruitzicht. Een nieuwe ronde in de handelsoorlog tussen China en de VS lijkt onvermijdelijk. Trump heeft al tarieven aangekondigd van wel 60% op landen met een groot handelsoverschot ten opzichte van de VS – lees China. Toch zou een Democratische regering niet per se een fundamentele koerswijziging hebben betekend. Biden heeft de door de eerste Trump-regering geïnitieerde handelstarieven niet alleen voortgezet, maar zelfs uitgebreid. Het Chinese ongemak komt vooral van de onvoorspelbaarheid. De Chinees-Amerikaanse relaties zouden veel kunnen verslechteren, met een risico op een directe militaire confrontatie, maar zouden ook zo maar eens kunnen verbeteren.

Veel zal afhangen van welke versie van Trump in het Witte Huis verschijnt. Is het Trump de transactionele dealmaker, die tarieven ziet als onderhandelingschips om concessies af te dwingen over pijnpunten zoals het gigantische handelstekort van $524 miljard? Of is het Trump de onverbiddelijke China-havik, die het terugdraaien van decennialange handelsliberalisatie en het tegengaan van China’s economische en militaire opkomst tot prioriteit maakt? De huidige samenstelling van zijn medebestuurders houdt beide opties aan. Aan de ene kant zijn er Amerikaanse zakenlobbyisten met diepe economische belangen in China, zoals Elon Musk en zijn gigafabriek in Shanghai. Aan de andere kant zijn er China-haviken die een hardere confrontatie met Beijing willen – de facto een Koude Oorlog.

Het valt ook te bezien hoe China gaat reageren. Er zijn optimisten die beweren dat China beter voorbereid is dan vijf jaar geleden. Het land heeft actief ingezet op handelsbetrekkingen met het mondiale zuiden; meer dan 50% van de Chinese export gaat nu naar deze regio’s. Er staat een monetaire bazooka klaar om eindelijk binnenlandse consumptie aan te zwengelen en het aandeel van consumptie in het BNP tegenover export omhoog te krikken. Daarbij kan een minder hechte trans-Atlantische alliantie – als de relatie tussen de VS en Europa verder verslechtert – China kansen bieden om betere deals met Europa te sluiten. Protectionistische maatregelen kunnen de VS isoleren, waardoor China in de regio vrij spel krijgt. Zonder Amerika’s deelname aan transcontinentale handelsakkoorden kan Beijing zijn economische invloed in Azië vergroten. Kortom, “Trump will make China great again.” 

Maar: Chinese leiders, die kampen met een kwakkelende economie, kunnen extra conflicten en zand in de exportmotor van missen als kiespijn. De export naar de VS vormt 2,7% van het Chinese BBP en het verlies van deze rijke consumentenmarkt kan niet volledig worden gecompenseerd door ontwikkelingslanden. Het achterpoortje om de Chinese logistieke ketens te verleggen naar Vietnam, Maleisië en zelfs Mexico zou kunnen worden dichtgetimmerd. De export van chips kan nog verder aan banden worden gelegd, waardoor de technologische ontwikkeling van China in gedrang komt.

Het glas is kan zowel halfvol en halfleeg zijn de Chinese beleidsmakers, maar voorlopig blijft het nauwelijks aangeroerd, net als de glazen van de tafelgasten naast me na de mislukte speech.